Tür: Genç Yetişkin

''Bazı kızlar erkekleri gerçekten değiştirebileceklerini düşünürler. Komik olan şu ki eğer onları gerçek anlamıyla değiştirebilirlerse sıkılırlar. Çünkü uğruna mücadele edecekleri hiçbir şey kalmamıştır. Kızlara sadece bunu yapmanın yeni bir yolu olduğunu düşünmeleri için zaman vermelisin, hepsi bu. Bazıları bunu hemen anlar. Bazılarıysa daha sonra. Bazıları asla. Ben bu konuda çok fazla endişelenmezdim.''

Bir arkadaşının bu kadar acı çekmesini izlemek çok zor. Özellikle ''orada olmak''tan başka hiçbir şey yapamıyorsan. Canının yanmasını engellemek istiyorum, ama yapamıyorum. Bana kendi dünyasını nerede göstermek isterse, onu orada takip ediyorum.

Keşke bizde de olsaydı dediğim versiyonu.

Eğer bu gerçekten son mektubum olacaksa, lütfen benimle ilgili işlerin iyiye gideceğine inan ve iyi değillerse bile, yakında olacaklarına. 

*

Nereden geldiğimizi seçemeyiz ama nereye gidebileceğimizi seçebiliriz.

Bir zamanlar LGBT temalı kitaplar arıyordum ve fikirlerine değer verdiğim biri bu kitabı önermişti.Kitap mektuplar halinde ilerliyor.Ana karakterimizin Charlie olduğunu alıntılardan anlamışsınızdır.Kendisi hislerinde,anlattığı ilişkilerde çok samimi bir karakter.Bu da kitabı oldukça keyifli kılıyor.

Çok sık ağlamadığımı da söylemiştim.Yaşadıkları olayları kendi gözünden ,saf duygularıyla anlatması ise beni ağlattı.

Charlie dışındaki karakterler...

Yani bir yazarın her birine nasıl bu kadar farklı özellikler yüklediğini,nasıl birbirleriyle kesiştirdiklerini anlayamıyorum.Harika bir yetenek bu.

Kitabın filmi de olduğunu söyleyeyim belki izlemişsinizdir,ben de yakın zamanda izlemeyi düşünüyorum.

"Charlie, hak ettiğimizi düşündüğümüz aşkı yaşarız."

Sanırım bir gün çocuklarım olursa ve eğer mutsuzlarsa onlara Çin'de insanların açlıktan öldüğünden ya da bunun gibi şeylerden hiç bahsetmeyeceğim, çünkü bu mutsuz olmalarını değiştirmeyecek. Ve başka birinin çok daha kötüsünü yaşamış olması senin başına gelenleri değiştirmiyor. İyi ve kötü.

*

Bu sessizlikte kimseye anlatmadığım bir anı düşündüm. Yürüdüğümüz zamanı. Üçümüzün. Ben ortadaydım. Nereye ya da nereden yürüyorduk, hatırlamıyorum. Mevsimi bile hatırlamıyorum. Yalnızca onların arasında yürüyüp sonunda bir yere ait hissettiğimi hatırlıyorum.