Yine bir Zweig klasiği araya sıkıştırdım.Yine birden fazla hikayeden oluşuyor.Yine acılı.Bu sefer teması savaş ve ölüm olsa da, yazarın diğer kitapları kadar ağır gelmedi. Benim de bu sene Lyon'u ziyaret etme hedefim var, o yüzden normalde okuduğumdan daha bir dikkatle okudum.Romantik ve duygusal bir yaklaşımı varmış hissi veriyor.Olay örgülerinin umutlu bir şekilde ilerlediğini sanıyorsunuz ama kanmayın. Her şeye rağmen sanki Zweig'in vazgeçmişliğini ve ümitsizliğini bu hikayelerde daha çok hissettim. Ama dediğim gibi, ona yakın Zweig okumuşudur, sanırım artık eskisi kadar bana ağır gelmiyor

İşte beni hüngür hünür ağlatan o cilt.Fullmetal Alchemist'in geneli çok hüzünlü,ama eğlenceli bir aktarışı var.

5. ve  6. cilt de yine mükemmeldi tabii ki.

Derdiyle içimi sıkan ama aynı zamanda düşündüren ve kendini okutan bir kitaptı benim için.

Korku ise okuduğum en iyi Zweig kitabıydı diyebilirim.Kendisinden böyle bir ters köşe hiç beklemezdim.